śpiewać pieśń

См. также в других словарях:

• pieśń — ż V, DCWMs. pieśńśni; lm MD. pieśńśni 1. «krótki utwór wokalny do tekstu poetyckiego, przeznaczony do wykonania solowego lub zespołowego (chóralnego), zwykle z akompaniamentem» Smutne, tęskne, rzewne, wesołe pieśni. Pieśń narodowa, ludowa. Pieśń… …   Słownik języka polskiego

• nucić — ndk VIa, nucićcę, nucićcisz, nuć, nucićcił, nucićcony 1. «śpiewać półgłosem lub śpiewać samą tylko melodię bez słów» Nucić cicho, z cicha, półgłosem. Nucić wesoło. Nucić basem, słabym głosem. Nucić piosenkę, melodię. 2. poet. «o ptakach: śpiewać …   Słownik języka polskiego

• piosenka — ż III, CMs. piosenkance; lm D. piosenkanek «krótki, prosty utwór muzyczny z tekstem słownym do śpiewu; rzadziej: sama melodia albo słowa tego utworu; prosta pieśń» Nastrojowa, miłosna piosenka. Wesoła piosenka. Modna, stara, zapomniana piosenka.… …   Słownik języka polskiego

• kancona — ż IV, CMs. kanconanie; lm D. kanconaon 1. lit. «rodzaj wiersza lirycznego o tematyce miłosnej i wojennej w prowansalskiej i włoskiej poezji rycerskiej» 2. muz. «wielogłosowa pieśń świecka z XV i XVI w., przeniesiona następnie do muzyki… …   Słownik języka polskiego

• głos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. głossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bodźce zewnętrzne odbierane zmysłem słuchu; brzmienie czegokolwiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć mocny, donośny głos. Słyszeć czyjś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kołysanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, kołysankance; lm D. kołysankanek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ludowa pieśń śpiewana głównie przez kobiety przy usypianiu małego dziecka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śpiewać dziecku… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Шимановский М. —         (Szymanowski) Кароль Мацей (24 IX (6 X) 1882, Тимошовка, быв. Херсонской губ. 29 III 1937, Лозанна) польск. композитор, пианист, педагог, муз. обществ. деятель и муз. критик. Происходил из семьи, издавна жившей на Украине и отличавшейся… …   Музыкальная энциклопедия

• noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

• barkarola — ż I, DCMs. barkarolali; lm D. barkarolali muz. «liryczna pieśń gondolierów weneckich, zwykle w takcie 6/8; w formie stylizowanej występująca w muzyce wokalnej, fortepianowej» Śpiewać, grać barkarolę. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• chmiel — m I, blm 1. D. u «Humulus, roślina z rodziny konopiowatych, bylina pnąca rosnąca w wilgotnych zaroślach; jeden z gatunków, chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) uprawiany dla szyszkowatych kwiatostanów żeńskich używanych głównie do wyrobu piwa»… …   Słownik języka polskiego

• duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… …   Słownik języka polskiego